Wat een lastig portret die serveerster!

Wat speelde? Een werkneemster was niet meer gemotiveerd en dat bleek duidelijk uit haar houding. In overleg nam ze twee weken extra vrij. De werkgever stelde voor om het (7-jarige) dienstverband te laten ontbinden per 1 oktober 2008 met een vergoeding van 3 maandsalarissen. De werkneemster wilde echter 12 maandsalarissen. Dat vond uw collega te gortig.

Brief. Op 1 oktober kwam de werkneemster weer op het werk. Dezelfde dag nog stuurde haar advocaat een brief aan uw collega dat hij de werkneemster wegpestte en haar eenzijdig een andere functie had gegeven. Op 2 oktober meldde de werkneemster zich ziek. De bedrijfsarts achtte de werkneemster per 15 oktober weer beter en adviseerde uw collega om in overleg met haar tot een oplossing te komen. De werkneemster meldde zich echter na elk bezoek aan de bedrijfsarts opnieuw ziek. Tot overleg kwam het daardoor niet. Eind november vroeg de werkneemster zelf aan de kantonrechter om de arbeidsovereenkomst te ontbinden met een ontslagvergoeding van 16 maanden. Uw collega vond dat er geen aanleiding was voor een vergoeding, omdat de werkneemster al langer disfunctioneerde.

Wat vond de rechter?

De kantonrechter Rotterdam (LJN: BI4677) vond dat uw collega niet kon aantonen dat de werkneemster al langer disfunctioneerde. Uit de functioneringsverslagen bleek niet dat de werkneemster hiervan ooit een verwijt was gemaakt. Pas in het functioneringsverslag van juli 2008 werd dit de werkneemster verweten, maar dit verslag was niet door haar ondertekend. Ook vond de rechter dat een werkgever die vindt dat een werknemer niet goed functioneert, de werknemer eerst de gelegenheid moet geven om zich te verbeteren (bijv. via een cursus of met extra begeleiding).

Geen wegpesten. Overigens vond de rechter ook dat van wegpesten geen sprake was. De rechter vond juist dat de werkneemster wel erg snel had opgegeven door haar advocaat direct na de werkhervatting al een brief te laten sturen.

Te laat! De werkgever had de werkneemster pas op 18 november benaderd voor overleg om een oplossing te zoeken. De rechter vond dit te laat en gaf aan dat het initiatief voor dergelijk overleg van de werkgever moet komen.

Ten aanzien van het na 15 oktober betaalde loon vond de rechter dat de werkgever zelf de ziekmelding vanaf die dag door had laten lopen ondanks de hersteldmelding door de bedrijfsarts. Het na 15 oktober betaalde salaris was daarom geen aanleiding om de ontslagvergoeding te verlagen.

Ontslagvergoeding

Op basis van de nieuwe kantonrechtersformule keek de rechter ook of de arbeidsmarktpositie van de werkneemster slechter was dan in vergelijkbare situaties. Dit was niet zo. Alles afwegende stelde de rechter de ontslagvergoeding vast op € 9.000,- (uiteindelijk 4 maandsalarissen).

Zuur leergeld. Uw collega had dit dus verder omlaag kunnen krijgen indien hij had kunnen aantonen dat het disfunctioneren eerder was besproken. Het lastige in de praktijk is natuurlijk dat de verhouding vaak op scherp gezet wordt door besprekingen over disfunctioneren vast te leggen. Toch is dit vaak wel de beste aanpak. De werknemer weet dan dat het menens is. Zaken op de lange baan schuiven maakt het alleen maar lastiger én duurder.