Verkrijgende verjaring

Verkrijgende verjaring

Heeft iemand een stuk grond in bezit, dan kan hij daarvan na verloop van een aantal jaren eigenaar worden. Dat wordt ‘verkrijgende verjaring’ genoemd. Een stuk grond ‘in bezit hebben’, wil zeggen dat de bezitter de grond voor zichzelf en niet voor iemand anders in gebruik heeft genomen. Hij moet zich als eigenaar gedragen. Ook moet hij het onderhoud van de grond en alle daarbij behorende kosten voor zijn rekening hebben genomen.

Tuin. Zo kan een stuk tuingrond in het bezit zijn van een niet-eigenaar doordat de bezitter het stuk grond met struiken en planten aanplant en de grond bij zijn tuin trekt door de omheining te verplaatsen.

Tien jaar. Voor verkrijging te goeder trouw geldt een termijn van tien jaar. De bezitter van de grond denkt dan dat hij tevens eigenaar is van de grond. Maar als de grond bij het Kadaster op naam staat van iemand anders, zal dat niet vaak voorkomen.

20 jaar. Voor verkrijging te kwader trouw geldt een termijn van 20 jaar. In dat geval weet de bezitter dat iemand anders eigenaar is van de grond. Heeft hij de grond meer dan 20 jaar onafgebroken in bezit, dan wordt hij daarvan eigenaar.

Praktijkvoorbeeld

Vooral bij gemeentegrond kan het lastig zijn aan te tonen dat u eigenaarshandelingen heeft verricht. Zo dacht een tandarts dat hij aan alle voorwaarden had voldaan, maar toen bleek dat de gemeente hem vroeger een parkeervergunning had verleend. Dat zette een streep door de verjaring. Een vergunning aanvragen voor eigen grond hoeft niet natuurlijk, dus de gemeente was en bleef eigenaar.

Samen naar de notaris

Dus 20 jaar net doen alsof u eigenaar bent, kan het eigendomsrecht opleveren, maar dan komt er nog meer. Als beide partijen het eens zijn over de verjaring, kan de eigendom worden aangepast. Bij de notaris kan een akte worden opgesteld. De ‘oude’ eigenaar en de bezitter moeten dan beiden verklaren dat de bezitter van de grond de nieuwe eigenaar is geworden. Aan de akte kan een kadastrale kaart worden gehecht, waarop het stuk grond is aangegeven. Deze kaart wordt voor akkoord getekend door beide partijen. De notariële akte wordt daarna ingeschreven in het Kadaster.

Naar de rechter

Voor een notaris wordt het lastig als de eigenaar van de grond niet wil meewerken, want deze zal geen akte opstellen als niet beide partijen akkoord zijn. In dat geval rest er voor de bezitter van de grond niets anders dan de stap naar de rechter. Bij de rechter moet de bezitter bewijzen dat hij de grond 20 jaar onafgebroken in bezit heeft. Dat kan met getuigenverklaringen, (lucht)foto’s, schriftelijke documenten of met andere bewijsmiddelen. Uiteraard heeft de eigenaar van de grond het recht om met tegenbewijs te komen. Oordeelt de rechter dat de bezitter door verkrijgende verjaring eigenaar is geworden van de grond, dan kan de notaris de akte opstellen.

Kadaster. Nadat de akte is getekend, wordt een afschrift daarvan door de notaris ingeschreven in de openbare registers van het Kadaster. Daarmee is de bezitter ook ‘officieel’ eigenaar geworden van de grond. Tip.  Er is bij verkrijgende verjaring geen overdrachtsbelasting verschuldigd.