BOUWLEGES - 31.05.2007

Legeskosten moeten fair blijven

Al eerder tipten wij u op besparingsmogelijkheden voor leges (T&A Bouw, jg. 9, nr. 18, p. 3, 16.05.2007). Maar er is meer! Zo beslisten de rechters van het Gerechtshof Arnhem (8 februari 2006, nr. 03/01678) dat de tariefstelling voor bouwleges in de gemeente Nijkerk niet door de beugel kon. Met als gevolg dat de aanslag bijna helemaal de prullenbak inging! Ook u kunt hiermee uw voordeel doen. Want Nijkerk is beslist geen op zichzelf staand geval. Leest u maar verder.

Faire legeskosten? Leges vormen voor veel gemeenten een niet onbelangrijke bron van inkomen. Dat is raar omdat een gemeente op werkzaamheden, zoals het afgeven van een vergunning, niet mag verdienen. Wettelijk geldt dat de vergoeding die door een gemeente in rekening wordt gebracht voor het afgeven van een vergunning niet hoger mag zijn dan de kostprijs van deze werkzaamheden. De kostprijs bestaat uiteraard uit de behandelkosten (uurloon ambtenaar, kopieerkosten, porti). Maar daarnaast zijn er nog tal van andere kosten die aan de aanvraag toegerekend kunnen worden (schoonmaakkosten pand, verwarming, conciërge, enz.).

Gemeenten blijken uiterst inventief te zijn in het toerekenen van kosten aan werkzaamheden. Probleem daarbij is dat de gemeente zelf zijn kosten het beste kent. In de meeste gevallen wordt de gemeente dan ook ‘gedekt’ door de belastingrechter. Maar de gemeente Nijkerk nam onlangs toch te veel risico.

Forse leges voor bouwvergunning?

Wat kost dat? Voor het in behandeling nemen van de bouwvergunning voor een zuivelfabriek bracht deze gemeente een bedrag van maar liefst € 91.437,- aan leges in rekening. Waanzin, vond de aanvrager. Een schoolvoorbeeld van onredelijke en willekeurige belastingheffing. Als argument hiervoor bracht hij naar voren dat de kostendekkendheid van de leges voor een bouwvergunning hoger is dan de kostendekkendheid voor de andere diensten. Daarnaast was hij van mening dat de hoogte van de leges niet in verhouding staat tot de kosten voor het in behandeling nemen van de vergunningaanvraag door de gemeente. De gemeente was het hier niet mee eens. Zij wees op eerdere rechtspraak en op art. 219 van de Gemeentewet. Op grond van deze bepaling hebben de gemeenten de vrijheid om zelf de tarieven vast te stellen, die het beste aansluiten bij het gemeentelijke beleid. Verder deed de gemeente aan ‘kruisbestuiving’. Met ‘winst’ op de ene werkzaamheid werden de kosten van andere werkzaamheden deels gedekt. De aannemer betaalt te veel, zodat de particulier zijn vergunning voor een zacht prijsje kan krijgen. En dat mag, aldus de gemeente.

Prijsverschil te groot

Dat is te fors. De rechter vond dat de gemeente op zich goede en sterke argumenten had. Maar het prijsverschil tussen de werkelijke kosten van de aanvraag en de in rekening gebrachte kosten was eenvoudigweg te groot. Een beetje over de streep gaan mag, maar hier was de gemeente veel te ver gegaan. Dat leidde tot een willekeurige en onredelijke belastingheffing, en daar gaat in Nederland gelukkig een streep doorheen. De aanslag werd van € 91.437,- verminderd tot € 2.512,58. Dat bedrag vormde blijkbaar de werkelijke kosten van de vergunningsaanvraag.

Moraal van dit verhaal. Als u te maken krijgt met onredelijk hoge legeskosten voor uw (bouw)vergunningaanvraag kunt u de gemeente via een bezwaar wijzen op deze voor u gunstige uitspraak.