Paarden(boer)?
Veel ‘echte’ agrarische bedrijven (melkvee, varkens, akkerbouw) worden door ombouw of door verkoop omgezet in een hippisch bedrijf, Hoezo is het belangrijk of een paardenbedrijf - in fiscale zin - wel een agrarisch bedrijf is?
Platteland aan het ‘verpaarden’?
Paarden zijn in Nederland mateloos populair. Het platteland in Nederland is dan ook in een hoog tempo aan het ‘verpaarden’. Dit betekent dat veel ‘echte’ landbouwbedrijven door ombouw of door verkoop worden gewijzigd in een paardenbedrijf. Belangrijk is of een paardenbedrijf - fiscaal gezien - wel een agrarisch bedrijf is. Met name voor de landbouwvrijstelling (zowel de oude als de nieuwe) is deze vraag van groot belang. Leest u verder hoe de fiscale vork in de steel zit!
Landbouwvrijstelling
Oud. Onder de oude landbouwvrijstelling (van kracht tot 27 juni 2000) was verkoopwinst op landbouwgrond belastingvrij als er geen bestemmingswijziging was. Een belangrijke vraag daarbij was of grond bij gebruik voor paarden nog wel agrarisch gebruikt werd.
Nieuw. Onder de nieuwe landbouwvrijstelling (van kracht vanaf 27 juni 2000) is de vraag naar een bestemmingswijziging niet meer van belang. Slechts de waarde van de grond met een voortgezette agrarische bestemming (WEVAB) is vrijgesteld. Wat meer wordt betaald dan de WEVAB is altijd belast. Door de sterk groeiende populariteit van de paardensport zal in veel gevallen een (aspirant-)paardenhouder de hoogste prijs op tafel willen leggen. Meer dan een willekeurige veehouder of akkerbouwer. Dan is dus de vraag of de prijs betaald door een paardenhouder nog wel aangemerkt kan worden als een WEVAB-prijs. Of is een stukje van de verkoopopbrengst geen (vrijgestelde) agrarische winst meer? Deze kwestie kwam (voor toepassing van de oude landbouwvrijstelling) aan de orde bij het Gerechtshof Den Bosch (29 november 2006, nr. 04/00306).
Manege of opfokbedrijf
Wat speelde? Een collega-landbouwondernemer verkocht zijn grond aan iemand die (voor dochterlief) een paardenbedrijf wilde beginnen. Er zouden paarden gefokt en afgericht gaan worden. Er werd een manege gebouwd en er lag een positief advies voor de bouw van een bedrijfswoning. De verkoper zei dat de combinatie van fokken en een manege een agrarisch bedrijf oplevert. De inspecteur (en de rechter) waren het daar niet mee eens. De meeste grond die aangekocht was, werd inmiddels (kortlopend) verpacht aan derden. Het nieuwe bedrijf stond verder niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, en de behaalde winst was niet bekend. Belangrijk was ook dat er werd gefokt en afgericht voor de paardensport. En sport is nu eenmaal geen agrarische bezigheid. De verkopende boer trok dus aan het kortste eind.
Geen koper met risico’s?
Conclusie. Verkoop van uw landbouwgrond aan iemand die op deze grond iets met paarden wil gaan doen geeft bepaald geen garantie dat u een succesvol beroep op de landbouwvrijstelling kunt doen. Een paardenhouder is een koper met risico’s! Dekken, fokken, melken en slachten zijn uiteindelijk gericht op consumptie en dus agrarisch getint. Dan gaat het goed. Maar africhten, dresseren en springen zijn niet op consumptie gericht. En dan gaat het fout. Het luistert allemaal dus erg nauw.
Tip. Neem geen risico. Probeer bij verkoop van uw gronden aan een paardenhouder een ‘nettoprijs’ af te spreken. Bent u dan over de verkoopwinst onverhoopt belasting verschuldigd, dan kunt u de rekening daarvan bij de koper leggen!
Maak uw profiel aan om dit advies en vele andere adviezen te kunnen ontdekken.