TUCHTRECHT - 07.06.2012

Protocollen zijn er niet voor niets!

Dat zie ik zó wel ...

Mis. Een vrouw meldt zich bij haar huisarts met hevige buikpijn en vaginale bloedingen en geeft daarbij aan dat zij mogelijk zwanger is. De huisarts vermoedt een miskraam maar doet geen volledig onderzoek. De vrouw geeft aan dat dit volgens haar niet het geval is. Zij heeft eerder een miskraam gehad en dat voelde anders.

Even wachten. De huisarts onderzoekt mevrouw niet en adviseert haar even aan te kijken hoe de pijn zich ontwikkelt. Eventueel kan er na twee weken een nieuwe zwangerschapstest worden ge­­daan.

Nu is het genoeg. De vrouw doet daarop zelf een test en blijkt inderdaad zwanger. Twee dagen na het eerste bezoek meldt de vrouw zich opnieuw bij haar huisarts. Daar meldt zij dat zij inderdaad zwanger is en dat de pijn nu veel erger is. De arts stelt pijnbestrijding voor. De vrouw zou na de injectie in de praktijk kunnen afwachten hoe de pijn zich zou ontwikkelen. De vrouw weigert, zij wil een doorverwijzing naar een gynaecoloog.

Sorry. In het ziekenhuis wordt een echo gemaakt en constateert de gynaecoloog een extra-uteriene graviditeit (EUG) en een gescheurde eileider. De vrouw wordt met spoed geopereerd. De arts in het ziekenhuis stelt de huisarts op de hoogte, waarop de huisarts zijn excuses aanbiedt.

Ik laat het er niet bij zitten

De vrouw schrijft zich uit bij de praktijk en dient een klacht in bij het Regionaal Tuchtcollege (RTC). Zij vindt dat de arts ernstig tekortgeschoten is in de professionaliteit die van hem mag worden verwacht.

• De arts heeft tijdens de consulten geen, resp.onvolledig lichamelijk onderzoek verricht en is daardoor tot een onjuiste diagnose gekomen, resp. heeft daaraan vastgehouden.
• De arts luisterde niet goed naar de signalen die klaagster gaf.
• De arts heeft er ten onrechte voor gekozen pijnstilling voor te schrijven.

Protocollen zijn er niet voor niets

Het RTC constateert dat de huisarts zonder reden is afgeweken van de de NHG-standaard Mo3 Miskraam. Deze schrijft bij het vermoeden van een miskraam een anamnese en een lichamelijk onderzoek voor, inclusief een inwendig onderzoek. Door dit niet te doen, heeft de arts de diagnose niet geverifieerd. Het niet volgen van het protocol en het niet doen van een lichamelijk onderzoek is daarom tuchtrechtelijk verwijtbaar.

Maskeren. Het RTC acht pijnbestrijding op basis van een onzekere diagnose tuchtrechtelijk verwijtbaar. Dit had de klachten kunnen maskeren en de situatie daardoor verder kunnen verergeren.

Voldoende geluisterd. Van het feit dat de arts de EUG niet heeft geconstateerd, kan hem volgens het Regionaal Tuchtcollege geen verwijt worden gemaakt, ook niet van de operatie die volgde. Deze was hoe dan ook onvermijdelijk. Ook staat volgens het Regionaal Tuchtcollege niet vast dat de arts onvoldoende heeft geluisterd naar de signalen van de vrouw.

Omdat de klacht gegrond is bevonden op de punten van het niet doen van onderzoek en de pijnbestrijding, legt het Regionaal Tuchtcollege de maatregel van waarschuwing op (LJN: YG2043).