REISKOSTENVERGOEDING - 25.03.2024

Werknemer die vanuit campingverblijf naar werk rijdt, is dat woon-werkverkeer en dus onbelaste reiskostenvergoeding?

Reiskosten tijdelijk verblijf, campinglife

In een kennisgroepstandpunt (KG:204:2024:6) buigt de Belastingdienst zich over twee situaties waarbij een werknemer vanaf de camping naar kantoor reist en weer terug. De eerste situatie gaat over X: een werknemer verblijft in het voorjaar (mei tot en met juni) elk weekend op de camping. Hij reist vrijdag vanaf kantoor naar de camping en maandag vanaf de camping weer naar kantoor. De rest van de week reist hij vanaf zijn woonplaats naar kantoor en vice versa. De andere situatie gaat over Y: een werknemer verblijft tijdens de zomer niet in zijn woonplaats, maar op een camping in Nederland voor een periode van drie maanden. Hij reist in deze periode dagelijks met de auto vanaf de camping naar kantoor en vice versa. De vraag is of X en Y in aanmerking komen voor een vrijgestelde reiskostenvergoeding voor het woon-werkverkeer.

Woon-werkverkeer? Er is sprake van woon-werkverkeer als er binnen een tijdsbestek van 24 uur zowel heen als terug wordt gereisd tussen de woning of verblijfplaats en de plaats(en) van arbeid. De Belastingdienst stelt zich op het standpunt dat er alleen bij Y sprake is van woon-werkverkeer, waardoor de werkgever een gericht vrijgestelde reiskostenvergoeding voor de reizen vanaf de camping naar het kantoor kan toekennen. Dat is alleen anders als er niet aan de redelijkheidstoets wordt voldaan. Aan werknemer X kan alleen een gericht vrijgestelde reiskostenvergoeding worden toegekend voor de reizen tussen de woonplaats en het kantoor. De reizen vanaf kantoor naar de camping op vrijdag en weer terug naar het kantoor op maandag kwalificeren daarvoor niet. Werknemer X rijdt in een tijdsbestek van 24 uur niet van de verblijfplaats naar kantoor en terug. Y doet dat wel.

Redelijkheid. De redelijkheidstoets speelt bij het betalen van een vrijgestelde reiskostenvergoeding en geldt in zijn algemeenheid. Niet alle woon-werkkilometers houden verband met een behoorlijke vervulling van de dienstbetrekking. Dit is mogelijk niet het geval als een werknemer zijn woonplaats verlegt naar een plaats die veel verder weg ligt van zijn plaats van werkzaamheden en deze keuze overwegend is ingegeven door persoonlijke argumenten. Toepassing van de redelijkheidstoets staat ter beoordeling van de inspecteur. Dat kan zich dus ook voordoen als een werknemer die in Rotterdam woont en in Den Haag werkt, besluit voortaan de weekenden door te brengen bij zijn vriendin die in Drachten woont. Ons lijkt dat dit een situatie is die vergelijkbaar is met die van werknemer X uit het voorbeeld, die in de weekenden op de camping verblijft. De werkgever zal dan geen vrijgestelde reiskostenvergoeding kunnen geven voor de reis van Den Haag naar Drachten en terug. U weet als werkgever ook wel wat redelijk is.

Hoe nu verder?

De kennisgroepstandpunten weerspiegelen de mening van de Belastingdienst in een voorgelegde vraag, die een breder bereik heeft dan alleen voor de vragensteller. De standpunten worden door de Belastingdienst gepubliceerd. De Belastingdienst wil met de standpunten transparant zijn over ingenomen meningen in bepaalde situaties. Deze transparantie is natuurlijk toe te juichen. Tip.  Als uw situatie vergelijkbaar is met die van de vragensteller, dan mag u ook vertrouwen ontlenen aan het standpunt. Dat wil zeggen dat van uw inspecteur mag worden verwacht dat hij dan eenzelfde standpunt zal innemen. U bent echter niet gebonden hieraan: bijv. als u meent dat de interpretatie van de kennisgroep niet juist is of dat uw situatie toch net iets anders of niet vergelijkbaar is.