WERKWIJZE BELASTINGDIENST - 05.10.2006

Fiscus krijgt zicht op zwartspaarders

Sparen in het buitenland was altijd een aantrekkelijke manier om vermogen aan het oog van de fiscus te onttrekken. De kans op ontdekking was klein, en wie echt op safe wilde spelen, bracht zijn geld naar een land dat het bankgeheim hoog in het vaandel had staan.

Europese spaarrichtlijn

In juni 2003 is echter de Europese spaarrentericht­lijn ingevoerd. Deze richtlijn moet ervoor zorgen dat in EU-lidstaten gedane rentebetalingen aan na­­tuur­­lijke personen, worden belast in de lidstaat waar de rekeninghouder zijn fiscale woonplaats heeft.

Zo moet een Nederlander met een (spaar)rekening bij de Deutsche bank in Frankfurt, hierover belasting be­­talen in Nederland.

Door automatische gegevensuitwisseling geeft de Belastingdienst van de lidstaat waar de bank is gevestigd, jaarlijks de rentegegevens door aan de fiscus van het land van de rekeninghouder.

Niet voor alle lidstaten. Overigens hoeft niet elke lidstaat deze gegevens te verstrekken. Landen met een bankgeheim - België, Luxemburg en Oostenrijk - hoeven tijdens een overgangsperiode geen gegevens uit te wisselen, mits zij op de inkomsten een bronbelasting toepassen.

Deze heffing bedraagt gedurende de eerste drie jaar van de overgangsperiode 15%, daarna drie jaar 20%, en vanaf dan 35%. De lidstaten die bronbelasting heffen, mogen 25% van de opbrengst houden en 75% moet worden overgedragen aan het land waar de rekeninghouder woont.

Welke gegevens?

Welke gegevens heeft de Nederlandse fiscus nu ontvangen? Alle gegevens van de rekeninghouder en het rentesaldo over het tweede halfjaar 2005. Het rentesaldo is alleen een indicatie dat men beschikt over een bankrekening in het buitenland. De fiscus gaat in de aangifte inkomstenbelasting 2005 controleren of de buitenlandse bankrekening is aangegeven. Is dat niet het geval, dan zal de fiscus de gegevens van de bankrekening over de afgelopen 12 jaar opvragen bij de belastingplichtige. De fiscus kan namelijk de te weinig betaalde belasting over de laatste 12 jaar navorderen. Hier komt dan nog de heffingsrente en niet te vergeten een boete van 50 tot 100% bij!

Stel, de rente over het tweede halfjaar 2005 van de Duitse bankrekening van de heer Jansen bedraagt € 3.112,-. Op jaarbasis is dit € 6.224,-. Uitgaande van een rentepercentage van 4% wordt het saldo van de Duitse bankrekening gesteld op € 6.224,- x 25 = € 155.600,-. De inspecteur start een heffingsonderzoek. De heer Jansen werkt hieraan mee en over­legt de bankafschriften van de Duitse rekening. Uit het onderzoek blijkt dat hij in 1996 zijn onderneming heeft verkocht en daarbij een winst van ƒ 200.000,- buiten het zicht van de fiscus heeft ge­­hou­den door het geld op de rekening in Duitsland te stor­­ten. Uiteindelijk wordt voor de periode 1996 tot en met 2005 een vaststellingsovereenkomst gesloten van € 56.000,-, inclusief 50% boete en heffingsrente.

Inkeerregeling

De mogelijkheid bestaat om gebruik te maken van de inkeerregeling. Er wordt geen boete opgelegd als men vrijwillig en tijdig aangifte doet van de buitenlandse bankrekening. Tijdig houdt in dat de inspecteur nog geen vragen heeft gesteld over de buitenlandse bankrekening.

Let op. Omdat de fiscus de gegevens op dit mo­­ment binnenkrijgt, is het verstandig om zo snel mogelijk een beroep te doen op de inkeerregeling.