RECHT VAN DE BOUW - 27.10.2011

Fundering bezwijkt, aannemer niet aansprakelijk!

Opdracht. Een collega-aannemer heeft opdracht gekregen voor de constructie van een fundering voor een reclamezuil. De fundering bestaat uit een drie­­hoekige betonnen voet met daaronder drie buis­­palen. Bovenop de reclamezuil is door de op­­drachtgever een lichtkrant bevestigd van 1,3 me­­ter breed en 6 meter hoog.

Geen goed vakwerk?

Fouten? Kort nadat het werk is opgeleverd, be­­geeft de fundering het tijdens een zware storm. De reclamezuil waait om, waardoor de constructie met de lichtkrant wordt vernield. De opdrachtgever stelt de aannemer voor alle schade aansprakelijk. Volgens hem heeft hij bij de uitvoering van het werk geen goed vakwerk afgeleverd. De aannemer is het daar niet mee eens en weigert te betalen. Daarom stapt de opdrachtgever naar de rechter.

Bewijzen. De rechter stelt vast dat gezien de omvang van de lichtkrant bovenop de reclamezuil, het te verwachten is dat deze tijdens een zware storm veel wind vangt. Dus komt er grote druk te staan op de fundering. Dat de fundering bezwijkt, wil echter niet automatisch zeggen dat dit de schuld is van de aannemer. Omdat de lichtkrant is ge­­plaatst door de opdrachtgever, is het volgens de rechter aan hem om dat te bewijzen.

Uit het lood? Volgens de opdrachtgever is één van de buispalen geplaatst buiten de tolerantiegrens van 50 mm die daarvoor mag worden aangehouden. Dit is een constructiefout die de aannemer is aan te rekenen. Als bewijs over­­handigt de op­­drachtgever twee foto’s aan de rechter, waarop de fundering is te zien nadat deze is bezweken. Op basis daarvan kan de rechter echter niet concluderen dat de buispaal van tevoren te veel uit het lood heeft gestaan. Dit be­­wijs­­materiaal wordt door de rechter zonder pardon van tafel geveegd!

Bewapening. Dan stelt de opdrachtgever dat de aannemer voor de fundering de verkeerde bewapening heeft gebruikt. Er was afgesproken dat hij daarvoor staven van 16 mm zou gebruiken. Maar toen de fundering bloot kwam te liggen, was overduidelijk te zien dat hij staven van slechts 12 mm had gebruikt. Dat is volgens de opdrachtgever een ernstige constructiefout die de aannemer zwaar is aan te rekenen. Daardoor is de reclamezuil namelijk omgewaaid met alle schadelijke gevolgen van dien.

Opdrachtgever gaat de mist in! Ook hier gaat de opdrachtgever echter de mist in. De aannemer herinnert hem er fijntjes aan dat hij volgens de aan­­nemingsovereenkomst moest werken op basis van de technische tekeningen en richtlijnen die door de constructeur werden aangeleverd. Deze constructeur was nota bene aangesteld door de opdrachtgever zélf! En volgens de technische tekeningen van de constructeur moest hij bewapening van 12 mm gebruiken. Dat heeft hij dan ook keurig gedaan, dus hem valt niets te verwijten!

Wat besliste de bouwrechter nu?

De rechter (Raad van Arbitrage, nr. 28.727) oordeelt dan ook dat de aannemer geen blaam treft voor het omvallen van de reclamezuil en dat hij de schade niet hoeft te vergoeden. Wél veroordeelt hij de opdrachtgever tot het betalen van een bedrag van maar liefst € 10.138,- aan proces- en rechtsbijstandskosten. Voor dat bedrag had hij een aardige lichtkrant kunnen kopen!