PROCEDURE - 17.08.2012

Dat regelt mijn boekhouder

Ondernemer Vriens heeft een schoonmaakbedrijf. De administratie besteedt hij uit aan een belasting- en administratiekantoor, waar boekhouder Aalders zijn vaste aanspreekpunt is.

Boekenonderzoek. De Belastingdienst houdt bij Vriens een boekenonderzoek en corrigeert de winst omdat de post inkopen niet deugt. Het gaat om een post aan materiaalkosten die Vriens op de zwarte markt - zonder facturen - heeft ingekocht. En om een post aan inkoop van hout dat is gebruikt voor de bouw van een blokhut in de tuin bij de privéwoning van Vriens. Daar heeft hij wel facturen van.

Standpunt inspecteur

Navorderingsaanslag met vergrijpboete. De inspecteur schrapt de ‘kosten’posten, verhoogt de winst en legt een navorderingsaanslag met een vergrijpboete van 25% op. Vriens legt zich neer bij de navorderingsaanslag maar niet bij de opgelegde vergrijpboete. Hij is van mening dat hem persoonlijk geen grove schuld kan worden verweten, omdat hij zich heeft ver­laten op zijn adviseur Aalders en hij zorgvuldig is geweest met het verstrekken van de benodigde informatie.

Standpunt rechter

Grove schuld bij Vriens? Nu Vriens gebruikmaakt van de diensten van Aalders, moet de inspecteur onderzoeken of er bij Vriens zelf sprake is van grove schuld. Daarvan is sprake als Vriens niet de zorg heeft betracht die van hem redelijkerwijs kan worden gevergd bij de keuze van of de samenwerking met zijn adviseur. De Rechtbank Haarlem (LJN: BW7871) oordeelt dat niet is komen vast te staan dat Vriens zijn adviseur ­Aalders niet voor deskundig heeft mogen houden.

Over de samenwerking tussen Vriens en Aalders is van belang dat Vriens heeft verklaard dat de aangifte inkomstenbelasting en de jaarrekening niet inhoudelijk met de adviseur zijn besproken en dat de bespreking alleen bestond uit de mede­deling hoeveel inkomstenbelasting Vriens moest betalen op basis van zijn aangifte. Vriens heeft erkend dat hij de aangifte niet heeft gecontroleerd voordat hij deze ondertekende.

Ondernemer bindt de kat op het spek. De rechter stelde vast dat de inkoop van materialen als stelposten zijn opgenomen in de jaarrekening en dat die daarin zijn opgenomen door opgaaf van Vriens. Door ondanks het ontbreken van bewijsstukken (facturen) de kosten in de aangifte op te nemen, treft Vriens persoonlijk het verwijt dat er te weinig belasting is geheven, aldus de rechtbank.

Ondernemer steekt de kop in het zand. Voor zover er wel facturen zijn van inkoop van (tuin-)materialen, gaat het om privéuitgaven. De rechtbank vindt dat van een ondernemer, zoals Vriens is, verwacht mag worden dat hij begrijpt of uitgaven in het zakelijk belang van zijn onderneming zijn gedaan of niet. Vriens heeft zich moeten realiseren dat deze uitgaven niet aftrekbaar zijn en is, door deze facturen bij zijn administratie te voegen en zijn aangifte niet te controleren op dit punt, ernstig tekortgeschoten in de samenwerking met zijn adviseur.

De rechtbank concludeert dat een boete van 25% in dit geval passend en geboden is.

U kunt de besproken uitspraak gratis downloaden van: http://belastingen.indicator.nl (BT 17.12.07).