BEROEPSGEHEIM - 27.01.2010

Wanneer en hoe aan de bel trekken?

Een echtpaar en hun twee kinderen waren allen patiënt bij dezelfde huisarts. Het ging met het echtpaar helemaal mis. Bij de man had een test positief chlamydia aangetoond. De vrouw had eerst een verkrachting aangegeven, daarna gaf zij toe dat zij vrijwillig seksueel contact had gehad met een derde. Er volgde een scheiding van tafel en bed. De huisarts noteerde: “Dhr. geeft aan ontzettend boos op haar te zijn. Geeft tevens aan grote moeite te hebben om niet fysiek tegen haar te keer te gaan ... Pm vertrouwensarts inschakelen.”

Melding bij politie. Op advies van de vertrouwensarts stelde de huisarts de wijkagent op de hoogte. Een maand later deed de vrouw aangifte tegen haar ex-man wegens jarenlange psychische en fysieke mishandeling.

Verklaring huisarts. De huisarts stelde op verzoek van de vrouw op 4 november 2005 een verklaring op. De huisarts verklaarde dat er volgens de vrouw sprake is van geestelijke en lichamelijke mishandeling en dat hij ervan uitgaat dat zij de waarheid spreekt. Ook sprak de huisarts de vrees uit voor escalatie van geweld door de man.

Een paar maanden later werd de man gearresteerd. Na zes weken werd zijn voorlopige hechtenis echter geschorst en nadien is hij door de strafrechter vrijgesproken.

De tuchtrechters

Het verwijt. De man dient een klacht in tegen de huisarts wegens schending van de geheimhoudingsplicht.

De huisarts heeft uiterst belastende beweringen ter kennis van de politie gebracht. Er was geen sprake van een dreigende escalatie van geweld. De vrouw had de woning verlaten, de kinderen verbleven bij de man. De huisarts is blind­gevaren op mededelingen van de vrouw en heeft zich door haar laten gebruiken voor verdachtmakingen van de man.

Het Regionaal Tuchtcollege Eindhoven (08206) is het grotendeels eens met de klager (de man). Het Tuchtcollege vindt dat de huisarts volledig is afgegaan op hetgeen de vrouw hem vertelde en niets heeft geverifieerd bij de man. Terwijl deze ook patiënt van hem was.

Een berisping. Na de melding aan de wijkagent is niet gebleken dat de angst voor escalatie gegrond was. Toch heeft de huisarts twee maanden later (de verklaring van 4 november 2005) nog steeds die angst uitgedragen zónder bij de man na te vragen hoe de situatie inmiddels was. Ter zitting blijkt ook dat de huisarts de verklaring niet verzoek van de politie maar op verzoek van de vrouw heeft opgesteld. Er volgt een berisping mede vanwede de ernstige gevolgen van de verklaring voor de man.

Wat valt hieruit te leren?

De huisarts raakte betrokken in een conflict tussen twee ex-echtgenoten waarbij de man zeer ernstige verwijten werden gemaakt. Achteraf is het gemakkelijk oordelen. De zorg en verantwoordelijkheid van de huisarts naar de patiënte wordt hem ook niet verweten. Wél dat hij zich volledig heeft laten leiden door de uitlatingen van alleen de vrouw. Hij heeft op haar verzoek een verklaring opgesteld die een belangrijke rol speelde in het strafproces. Die verklaring was subjectief en op geen enkele wijze geverifieerd.

De volledige beslissing van het Regionaal Tuchtcollege Eindhoven vindt u op http://medicus.indicator.nl (MD 02.19.02).