Huisarts verantwoordelijk voor organisatie spoedzorg?

Gebeten door een hond

Casus. Piet is gebeten door een hond en meldt zich eind van de middag bij de spoed huisartsenpost. Daar zitten op dat moment alleen baliemedewerkers en triagisten. Piet wil niet alle noodzakelijke gegevens (zoals zijn telefoonnummer) geven, zelfs niet na uitleg over de noodzaak daarvan. Hij loopt weg en zegt dat hij de volgende dag wel naar zijn eigen arts gaat, maar heeft dat niet gedaan. De dienstdoende huisarts heeft het callverslag van de triagist dezelfde avond gefiatteerd.

Klacht. Piet vindt dat de huisarts verantwoordelijk was voor de beslissing van de triagist om hem hulp te weigeren nadat hij was gebeten. Omdat de arts deze beslissing heeft overgelaten aan niet BIG-geregistreerde personen, heeft Piet geen vertrouwen meer in het ziekenhuis en de hulpverleners.

Verweer. De huisarts geeft aan dat hij Piet niet zelf heeft gezien of gesproken. Hij moest alleen de door de triagist gemaakte inschatting beoordelen. Er waren onvoldoende redenen voor urgentie en de triagist had juist gehandeld. Van enige weigering van hulp is geen sprake. De organisatie van de zorg op de post in het algemeen en het door Piet genoemde gebrek aan vertrouwen daarin, is bovendien niet de verantwoordelijkheid van de huisarts.

Taak huisarts op de spoedpost

Inschatting. Volgens het Regionaal Tuchtcollege, 10.09.2018 (TGRZWO:2018:156) , heeft Piet tijdens zijn bezoek aan de spoedpost alleen contact gehad met de triagist. Daarvan is ook een callverslag opgesteld. De dienstdoende huisarts moest de inschatting van de triagist beoordelen.

Niet urgent. Uit het verslag blijkt geen urgentie wat betreft het letsel van Piet. Hij heeft zich pas na anderhalf uur gemeld bij de huisartsenpost en hij heeft tijdens de beoordeling zélf het verband van zijn arm gewikkeld. Dat verband was niet bebloed. Ook heeft Piet bij het weggaan aangegeven dat hij de volgende dag naar zijn eigen arts zou gaan.

Terechte fiat. Onder deze omstandigheden heeft de huisarts het verslag van de triagist kunnen fiatteren. Het was daarbij niet vast te stellen of hulp was geweigerd aan Piet. Piet stelt dat hij is weggestuurd, omdat hij zijn telefoonnummer niet wilde geven, maar volgens het verslag heeft de triagist verschillende malen tegen Piet gezegd dat de huisartsenpost hem wel wilde helpen, en is hij zelf vertrokken. Nu alleen de klager en de triagist aan het gesprek hebben deelgenomen, is niet vast te stellen hoe dat gesprek precies is verlopen. Het eerste klachtonderdeel is daarom ongegrond.

Organisatie spoedzorg

Niet persoonlijk verantwoordelijk. Ook de tweede klacht vindt de rechter ongegrond; wat betreft de organisatie van zorg bij de spoedbalie waar tijdens avond-, nacht- en weekenduren de huisartsendienst bemenst wordt door baliemedewerkers en triagisten, is de huisarts niet persoonlijk tuchtrechtelijk verantwoordelijk. Het is bij een huisartsenpost die de zorg organiseert gebruikelijk dat de inschatting van de gezondheidssituatie van patiënten wordt gedaan door daartoe opgeleide triagisten, die niet BIG-geregistreerd hoeven te zijn. De dienstdoende huisartsen beoordelen deze inschattingen. Er was geen aanleiding voor de huisarts om te twijfelen aan de inhoud van de aantekeningen of de kwaliteit van de uitgevoerde triage.