EINDE ARBEIDSOVEREENKOMST - 28.01.2021

Finale kwijting of toch niet helemaal?

Oei ... salaris dubbel betaald

In goed overleg. Mia is al vijf jaar in dienst bij BV Xtr. Ze heeft er met veel plezier gewerkt, maar de koek is op. Eind 2020 sluiten Mia en de BV Xtr in goed overleg een vaststellingsovereenkomst (ook wel beëindigingsovereenkomst genoemd) waarmee er aan het arbeidscontract van Mia een einde komt.

Dubbel betaald. Rond de jaarwisseling ontdekt de boekhouding van BV Xtr dat er in juli 2020 per abuis salaris dubbel is betaald aan Mia, maar dat was niet de bedoeling! BV Xtr verzoekt terugbetaling van dit extra maandsalaris op grond van onverschuldigde betaling. Mia weigert dit echter. Er is een vaststellingsovereenkomst gesloten tegen finale kwijting, herinnert Mia haar werkgever. Ze wijst erop dat finale kwijting nu eenmaal betekent dat partijen na de financiële eindafrekening niets meer van elkaar te vorderen hebben. BV Xtr had dus maar beter moeten opletten, aldus Mia.

“Dat had ik niet gezien ...”

Kenbaar. In reactie op het verzoek van BV Xtr tot terugbetaling schrijft Mia nog dat het haar niet was opgevallen, want “anders had ik het direct gemeld”. Hieruit volgt dat Mia zich hier niet bewust van was, maar ook dat zij zich realiseert dat BV Xtr dit niet op deze manier zou hebben afgesproken als dit vooraf bekend was geweest. Mia realiseerde zich heel goed dat het een vergissing is en dat de werkgever een dergelijk bedrag zou terugvorderen als hij had geweten dat het per abuis was betaald. In juridische termen is dit wederzijdse dwaling, waarbij ook aan het kenbaarheidsvereiste is voldaan. Tip.  Formuleer een finaal kwijtingsbeding altijd zorgvuldig. Neem bijv. geen onvoorziene omstandigheden mee in het beding. Dat maakt het namelijk moeilijk om later nog terug te komen op de finale kwijting.

Hoe zit het ook alweer?

Finale kwijting. Als partijen afspraken maken �ter finale kwijting’ betekent dat dat de werknemer (na de eindafrekening) geen vordering meer heeft op de werkgever en dat ook de werknemer niets meer van de werkgever te vorderen heeft. Komt een van de partijen alsnog met een verzoek om betaling, dan is dat in beginsel te laat, tenzij ...

Wat vinden rechters? Hof Amsterdam heeft zich hier al eens eerder over uitgesproken. Dit betrof een zaak waarbij de werkgever na het einde van het dienstverband ontdekte dat de werknemer jarenlang had gefraudeerd. De werknemer beriep zich op de finale kwijting. Daar had men eerder mee moeten aankomen, zo stelde hij, nu is men te laat om nog met succes een vordering in te stellen. Het hof dacht daar anders over (ECLI:NL:GHAMS:2018:1641) .

Geen afstand van gedaan. De aansprakelijkheid van de werknemer jegens zijn werkgever voor fraude valt niet onder de reikwijdte van het finaal kwijtingsbeding. Uit de vaststellingsovereenkomst bleek niet dat fraude een geschilpunt was geweest, voordat partijen die overeenkomst tekenden. De werknemer hoefde er dus niet op te vertrouwen dat de werkgever met de finale kwijting bereid was afstand te doen van haar vorderingsrechten rondom fraude.

Buiten het bereik. De vraag is dus of het onder het bereik valt van de finale kwijting. Als geen van de partijen de onverschuldigde betaling van het loon heeft meegenomen in de vaststellingsovereenkomst, dan kan dit wel degelijk buiten de finale kwijting vallen. De werkgever kan dit dan met succes terugvorderen.