Supervisor volledig verantwoordelijk voor fout aio

Opleiding. Recentelijk heeft het Tuchtcollege Eindhoven uitspraak gedaan in een tweetal zaken aangespannen tegen een internist en een internist in opleiding (i.o.), 21.02.2018 (TGZREIN:2018:22 en 23) . In de zitting van het tuchtcollege zijn de zaken gezamenlijk maar wel als twee aparte zaken (dus niet gevoegd) behandeld. De zaken aangespannen tegen de internist en de internist i.o. gingen over een onjuiste behandeling/verkeerde diagnose.

Verloop onderzoek en diagnose

Starter. De internist i.o. was een arts-assistent die aan het begin van het vierde jaar zat. Hij deed pas sinds kort zelfstandig het poli-spreekuur en besprak voorafgaand aan het poli-spreekuur alle patiënten met de internist en zij maakten samen een voorlopig plan. Dit plan werd aangepast naar aanleiding van de anamnese en de onderzoeken.

Overleg. Van de patiënten die de internist i.o. terugzag werden de uitslagen, behandeling en vervolgonderzoek besproken met de internist.

Verkeerde diagnose. Pieter was doorverwezen naar de internist. Na onderzoek kwamen de internist en de internist i.o. samen tot de conclusie dat er sprake was van een vitamine B12-deficiëntie die niet verder hoefde te worden behandeld. Een jaar later werd er in een ander ziekenhuis vastgesteld dat er sprake was van een functioneel ijzergebrek.

Standpunt patiënt

De patiënt verwijt de internist én de internist i.o. (in twee afzonderlijke klachten) dat zij niet de noodzakelijke medische zorg hebben verleend. Ondanks de indicaties daarvoor is er geen maag- en darmonderzoek gedaan waardoor deze patiënt gezondheidsrisico’s heeft gelopen en de behandeling voor gastritis twee jaar later dan nodig is ingezet.

Standpunt verweerders

De verweerders (de internist en de internist i.o.) zijn van mening dat zij bij de behandeling voldoende zorg hebben betracht. De verwijzing is voldoende opgepakt, er is voldoende onderzoek verricht en de uitkomsten zijn adequaat met de patiënt besproken. Functioneel ijzergebrek is als diagnose wel overwogen, maar werd als onwaarschijnlijk verworpen. Nadere diagnostiek hierop werd niet noodzakelijk geacht. De internist en de internist i.o. zijn van mening dat zij niet tuchtrechtelijk verwijtbaar hebben gehandeld.

Oordeel tuchtcollege

Verwijtbaar. Het tuchtcollege kwam tot het oordeel dat er wel degelijk sprake was van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen. De behandeling was niet volgens de regels van de beroepsgroep uitgevoerd. Daarbij maakt het tuchtcollege een onderscheid tussen de internist i.o. en de internist die optrad als supervisor.

Andere rollen. Het door het tuchtcollege gemaakte onderscheid leidt ertoe dat de klacht tegen de internist i.o. wordt afgewezen, terwijl de internist die optrad als supervisor volledig tuchtrechtelijk verantwoordelijk werd gehouden. Dit omdat het ging om een intensieve supervisie waarbij iedere stap in de diagnose en behandeling dagelijks werd besproken. De fase van opleiding waarin de internist i.o. zich bevond (deze deed voor het eerst zelfstandig het poli-spreekuur), speelde daarbij een doorslaggevende rol.